سه تار یکی از مطرح ترین سازهای مضرابی در بهترین آموزشگاه موسیقی می باشد که همواره به جهت تولید صدایی زیبا و خاص، توانسته علاقه مندان بسیاری را در سراسر دنیا به سوی خود جذب نماید.
به گونه ای که امروزه سازندگان بسیاری در جهان، این ساز محبوب را می سازند.
به همین جهت ما در مقاله سعی داریم که با معرفی معروفترین و پر فروش ترین مارک سه تار علاقه مندان عزیز را در خرید سه تار راهنمایی نماییم.
اگر چه امروزه برندها و مارک های مختلفی در حال تولید این ساز و فروش سه تار در فروشگاه های موسیقی می باشد .
با این حال بهتر است در هنگام انتخاب محبوب ترین نوع سه تار ضمن توجه و خرید بهترین برند سه تار به مشخصات و داشتن ویژگی های یک ساز خوب و کیفیت ساخت آن توجه نمایید.
چرا که امروزه خرید سه تار خوب هیچی ربطی به برند و مارک سازنده ساز ندارد.
زیرا ممکن است یک برند تولیدی سه تار از همه مدل ساز با کیفیت های مختلف را بسازد و در این صورت نتوانید ساز مناسب و مرغوبی را خریداری نمایید.
با وجود اینکه توجه به برند و مارک سه تار نباید به یکی از اولویت های اصلی خریداران ساز قرار گیرد اما با این اوصاف در زیر چند نمونه از مارک های خوب سه تار که همواره ساز های تولدی آن ها توانسته مورد قبول بسیاری از افراد قرار گیرد را نام می بریم که این برندها شامل موارد زیر می باشد:
سه تار مفاخری
در حال حاضر سه تار مفاخری یکی از بهترینهای سه تار در ایران می باشد
که با تولید و ساخت سازی با کیفیت توانسته مورد توجه هنردوستان و علاقه مندان بسیاری در موسیقی ایران تبدیل شود به گونه ای که کمتر کسی را می توان دید که این ساز را نشناسد.
سه تار عظیمی
استاد عظیمی از دیگر سازنده سه تار در ایران می باشد که به جهت تولید و ساخت ساز بصورت سنتی ، توانسته به یکی از پر فروشترین مارک سه تار در بین نوازندگان تبدیل شود.
همچنین این ساز به جهت برخورداری از کیفیت بالا و تولید صدایی گوش نواز مورد توجه بسیاری از افراد قرار گرفته است.
یکی از مقالات مفید برای کمک به انتخاب شما مقاله بهترین ویژگی ها برای خرید سه تار میباشد که توصیه میکنیم این مقاله را نیز مطالعه کنید.
سه تار نظری
نظری نیز یکی دیگر از معروفترین مارک های سه تار می باشد که همواره سازی مرغوب، از ف و چوب مرغوب تولید می کند.
سه تار حیدری
از دیگر سازنده سه تار می توان به حیدری اشاره کرد که به جهت تولید سازی بی نظیر و با کیفیت، توانسته به بهترین مارک سه تار در ایران تبدیل شود.
سه تار بختیاری
بختیاری نیز از جمله سازندگان ساز سه تار می باشد که با تولید صدایی زیبا و برخورداری از چوب مرغوب توانسته به یکی از مطرح ترین نوع سه تار در بین نوازندگان تبدیل شود.
سه تار عزیزی
سه تار عزیزی نیز همواره به جهت داشتن ویژگی های مناسب و کیفیت بالا، به یکی از سازهای مناسب برای افرادی که قصد فراگیری اصولی این ساز را دارند، تبدیل شده و در حال حاضر نیز توانسته یکی از برندهای خوب سه تار به شمار رود.
بنابر تحقیق کلاس آموزش سه تار در آموزشگاه موسیقی گشتاسب از گذشته تا به امروزه سازندگان بسیاری در ایران این ساز سنتی را تولید و به فروش می رساندند.
که از قدیمی ترین سازنده سه تار می توان موارد زیر را نام برد:
سه تار مرحوم یحیی
سه تار مرحوم حاج طاهر (طایر)
سه تار مرحوم اوستا فرج الله
سه تار مرحوم عشقی
سه تار مرحوم سید جلال
آیا میدانید در آموزشگاه موسیقی تهران چه سبک هایی از آواز تدریس میشود و نحوه تدریس آن ها به چه صورت است؟
در این مقاله این مطلب را با شما در میان خواهیم گذاشت.
سبک پاپ
سبک کلاسیک
سبک ایرانی
سبک های تلفیقی
در آموزش آواز پاپ اصول اصلی خواندن آموزش داده می شود و در کنار آن اندکی تئوری و صدا سازی نیز در دستور کار قرار می گیرد.
ولی هدف بر پایه بازده زودتر برنامه ریزی می شود و اساتید آواز برای آموزش این سبک در کلاس آهنگ ها و قطعه های معروف را انتخاب می کنند.
در سبک پاپ آهنگ هایی که برای آموزش انتخاب می شوند معمولا آهنگ هایی است که با گوش هنرجویان آشنا باشد.
استاد آواز پاپ در کنار همه آهنگ ها و قطعاتی که به هنرجویان در کلاس یاد می دهد که بخوانند همه موارد و تکنیک های مربوط به خواندن را نیز در خلال همین قطعات آموزش می دهد.
آموزش این سبک آواز معمولا در کنار یک ساز بهتر جواب می دهد و به هنرجویانی که علاقه به این سبک دارند توصیه می کنیم تا حد امکان یک ساز نیز یاد بگیرند که بسیار به خواندن و درک مفاهیم آواز کمک می کند.
معمولا این سبک با ساز گیتار بسیار همخوانی دارد و به علت قابلیت های متعدد گیتار خیلی خوب می توان آواز را با آن همراه کرد.
با سازهای ایرانی نیز می توان به این مهم دست یافت و در آموزشگاه موسیقی نیز از سازهای کلاسیک مانند پیانو و گیتار یا ایرانی مانند سه تار و تنبک در کنار آموزش استفاده می شود.
در آموزش آواز به سبک کلاسیک تاکید بیشتری روی اصول و مبانی موسیقی است.
اساتید آواز در این سبک خیلی تاکید دارند که موسیقی به درستی و با همه جزییات آموزش داده شود و هنگامی که اصول آواز درست و صحیح آموزش داده شد آنگاه هنرجویان می توان درک درست و بهتری داشته باشند و در مرحله بعد وارد موارد دیگر می شوند.
در این سبک روی صدا سازی و سلفژ بسیار تاکید می شود و در حقیقت هنگامی که هنرجو به سلفژ مسلط باشد می تواند درست و کاملا اصولی و تکنیکی بخواند.
آموزش این سبک معمولا در کنار ساز پیانو است و استاد آواز کلاسیک در آموزشگاه موسیقی برای درک بهتر و نیز برای آموزش سلفژ در کلاس از پیانو استفاده می کند.
سبک ایرانی که به آن سبک سنتی نیز می گویند در آموزشگاه موسیقی تدریس می شود.
برای آموزش آواز به سبک ایرانی اساتید از روش های مختلفی استفاده می کنند.
برخی اساتید با آموزش روی تصنیف های ایرانی آغاز می کنند و پس از آن زمانی که هنرجو اندکی به تصنیف ها تسلط پیدا کرد وارد ردیف و گوشه ها می شوند و آموزش اساسی آواز ایرانی را آغاز می کنند.
در روش دیگر اساتید با آموزش اصول موسیقی ایرانی شروع می کنند و پس از آشنایی اجمالی هنرجو با تئوری موسیقی ایرانی وارد صدا سازی و دیگر موارد ضروری آواز می شوند و در ادامه نیز به ردیف موسیقی ایرانی و گوشه ها می پردازند.
در خلال کار نیز به فراخور سطح هنرجو از قطعات و تصنیف های ایرانی با او کار می کنند.
در هر سطح و مرحله ای استاد آواز ایرانی با توجه به نیاز هنرجو به رفع اشکال می پردازد و برای مثال هنرجویی که در نفس گرفتن مشکل دارد روی نفس گیری و هنرجویی که در تحریر ها مشکل دارد روی تحریر ها با او کار می کند.
در برخی موارد اساتید به فراخور علاقه هنرجویان تلفیقی از سبک و روش های آموزشی را که در بالا ذکر شد با هنرجویان کار می کنند و باید گفت که در این زمینه علاقه فرد حرف اول را می زند که باید بسیار به آن توجه کرد.
گاهی اوقات نیز در آموزشگاه موسیقی پیش می آید که هنرجویی را با روشی متفاوت از دیگر هنرجویان پیش می برند که در این مورد باید گفت با توجه به تفاوت های فردی و علایق و سلایق گوناگون این مساله دور از انتظار نیست و استادی که در این زمینه تجربه کافی داشته باشد، همه هنرجویان را با یک روش خاص آموزش نمی دهد.
هر چند اصول و روش یک چیز است اما نحوه انتقال آن به فراخور هر فرد متفاوت می باشد.
اگر مایل به یادگیری آواز در سبک های بالا هستید درخواست مشاوره خود را برای مشارکت در کلاسهای آنلاین وب نوازان ثبت نمایید.
نوشته بیشتر در : https://www.vocalmatch.com/aware-different-singing-styles/
در دنیای امروز که متخصصان در هر رشته، فن و هنری با بررسی و تجزیه و تحلیل فرایندی آموزشی امکان تصحیح و رشد کیفیت آموزشی را دارند،
بدیهی است آموزش موسیقی نیز می تواند جزو یکی از اولویت های این گونه تحقیقات باشد.
در این نوشته سعی بر آن است تا براساس تجربیات آموزشی نگارنده، عوامل موثر
در آموزش درست موسیقی به طور کلی و به طور اخص در ایران بررسی شود.
در
این مقاله سعی بر این است تا موارد موثر در زمینه آموزشی موسیقی به طور
کلی و به طور اخص با رویکرد مورد مطالعاتی (Case Study) آموزش موسیقی در
ایران ارزیابی شود.
ابتدا به ویژگی های مدرس موسیقی خواهیم پرداخت.
۱- سن و جنسیت مدرس؛
۲- پیشینه هنری مدرس؛
۳- شیوه آموزش مدرس؛
۴- آداب اجتماعی و رفتار هنری مدرس.
عوامل موثر در آموزش درست موسیقی -آکا
سن مدرس موسیقی از چند جنبه بررسی کردنی است.
اختلاف سنی مدرس موسیقی با هنرجو گاه می تواند باعث مشکلاتی در آموزش شود.
بنا بر تجربیات آموزشی که نگارنده داشته، این اختلاف سنی بهتر است که چندان زیاد نباشد.
برای مثال اختلاف سنی بین یک هنرجوی ۱۵ ساله و مدرس ۵۰ ساله یا بیشتر گاه می تواند مشکلاتی به وجود آورد؛
مشکلاتی که معمولا در نوع ارتباط هنری بین این نوع مدرسان و هنرجویان پیش می آید.
برخی از این مشکلات به آداب و فرهنگ و شرم و حیا و خجالتی که بین شرقیان و به خصوص ایرانیان رایج است، بر می گردد.
بسیاری از هنرجویان موسیقی در ایران به سختی می توانند سرش های خود در
زمینه موسیقی را از مدرسانی که با آن ها اختلاف سنی بسیار دارند، بپرسند
و گاه دیده شده که مادر یا پدر هنرجویان با مدرسان درباره سوالات هنرجو تماس می گیرند!
البته همواره این موضوع مطرح است که استادان با سن بیشتر حتما از توانایی و تجربه بالاتری برخوردارند که معمولا هم همین طور هست،
ولی شاید بهتر باشد هنرجویان با سن و سال کم در ابتدا با مدرسان جوان تر
(و البته باصلاحیت و تایید شده) موضوع آموزشی را پیگیری کنند
و در مراحل بعدتر نزد استادانی با سن و تجربه بیشتر بروند.
بسیار مرسوم است که استادان باسابقه، خود مدرسان جوانی را به هنرجویان پیشنهاد می کنند که ابتدا هنرجویان با آن ها کلاس را شروع کرده
و بعد از تایید مدرس جوان و طی مدتی آموزش، به محضر درس استاد اصلی راه پیدا کنند.
درباره تشابه یا تفاوت جنسیت میان استاد و هنرجو موارد بسیاری می تواند دخیل باشد.
گاه دیده شده که هنرجویان ترجیح شخصی شان (که می تواند به هر دلیل فرهنگی،
اجتماعی، خانوادگی، تربیتی و… باشد) بر این است تا با جنس موافق یا مخالف
کلاس دارا باشند.
به نظر می رسد این انتخاب یکی از مواردی است که حتما والدین باید با ترجیح فرزندانشان دست به انتخاب آن بزنند؛
چرا که در روند آموزش می تواند کمک درخور توجهی به ارتباط صحیح میان مدرس و هنرجو بینجامد.
پیشینه هنری مدرس مربوطه و سوابق آموزشی آن بسیار در انتخاب مدرس موسیقی مهم است.
والدین و هنرجوی موسیقی بایستی حتما در مراحل مختلف و با تحقیقات بسیار از مدرس مربوطه اطلاعات کافی به دست آورند.
گاه مدرسان موسسان آموزشی سوابق قابل قبولی برای آموزش ندارند و هنرجویان در مسیر آموزشی سردرگم می شوند.
شیوه آموزش موسیقی مدرس موسیقی بسیار نکته مهم و درخور توجهی است.
اینکه مدرس موسیقی از کدام نقطه شروع کند و به کجا برسد، در آموزش بسیار مهم است.
حتی بهتر است در جلسه نخست به طور خلاصه مسیر آموزش به زبانی ساده مطرح و معرفی شود.
تسلسل دروس، تنوع مطالب، نوع بیان مطالب، تکنیک ها و جزییات هر درس و بسیاری از مطالب آموزشی در کیفیت آموزش بسیار تاثیر دارند.
فن بیان مدرس در تدریس موسیقی بسیار نکته مهمی است.
حتما
بسیار این جمله را شنیده اید که هر کسی که آهنگساز، رهبر ارکستر یا
نوازنده خوبی هست، قرار نیست ااما استاد و مدرس خوبی هم باشد!
قطعا این جمله درست است؛
چرا که امروزه رشته آموزش موسیقی» در دانشگاه ها دنیا رشته شناخته شده ای است
و کسانی که این رشته را پیگیری می کنند با مسائلی چون روان شناسی، روش تدریس، فن بیان و… رو به رو هستند.
آداب اجتماعی مدرس موسیقی همیشه باید مدنظر هنرجویان و والدین آن ها باشد؛
زیرا هنرجویان خواسته یا ناخواسته الگوهای رفتاری استاد خود را دنبال می کنند.
حتی اگر این الگوها، جزو دسته رفتارهای غیرمنطقی و غیرقابل قبول عرف جامعه باشند!
همچنین رفتار هنری مدرس نسبت به هنرجویان خود بسیار مهم و شایان توجه است.
خونسردی، مهربانی، سعه صدر، توجه به پرسش های هنرجویان، تشویق و در صورت
وم تنبیه به موقع و هزاران ویژگی رفتاری در مدرسان موسیقی مهم و همواره
زیر ذره بین هنرجو و خانواده هنرجوی موسیقی است.
بر اساس نوشته های هرودوت مورخ یونانی، مغان هخامنشی فاقد همراهی ساز با نای سرودهای مذهبی می خواندند و از این نظر، نه مثل سرود خوانان بابلی و آشوری بودند و نه تحت تاثیر اقوام سامی. موسیقی این سرودها صرفآ موسیقی آوازی بود و نه موسیقی سازی.
مشاهده می کنید که پرهیز از استفاده از ساز و آلات در موسیقی مذهبی از ادوار گذشته تاریخی وجود داشته و اثرات آن تا به امروز هم به چشم می خورد.
مسئولیت اجرای سرودهای مذهبی با موبدان خوش آواز بوده و به قول استرابو” دانشمند یونانی این نغمه ها منحصر به مفاخر پهلوانی و مناجات با یزدان بوده است.
شایان ذکر است که امروزه بازمانده هایی از این آئین کهن هنوز هم در فرهنگ ایران دیده می شود.
هرودوت همچنین می نویسد:
ایرانیان برای قربانی در راه خداوند و مقدسات خود، کشتارگاه و آتشکده ندارند و بر قبور مردگان شراب نمی پاشند.
در عوض یکی از پیشوایان مذهبی حاضر می شود و یکی از سرودهای مذهبی را می خواند.”
اما در دوران هخامنشی موسیقی نوع دیگری هم موجود بوده است.
یکی از انواع دیگر، موسیقی رزمی با جنگی بوده است.
گزنوفون دیگر مورخ یونانی در کتاب سیروپیدیا” می نویسد:
کورش کبیر به عادت دیرینه، در موقع حمله به ارتش آشور سرودی را آغاز کرد و سپاهیان او با صدای بلند آنرا خواندند و بعد از پایان سرود، آزادمردان با قدمهای مساوی و منظم به راه افتادند.
کورش در وقت حمله به دشمن سرود جنگی را آغاز کرد و سپاهیان با او هماهنگ شدند.”
کورش برای حرکت سپاه دستور داد سربازان با شنیدن صدای شیپور قدم بردارند و حرکت کنند، زیرا صدای شیپور علامت حرکت است.”
این سروده ها برای بر انگیختن حس شجاعت و دلیری سربازان اجرا می شد و گزنوفون اضافه می کند که:
کورش از کشته شدن سربازان طبری و طالشی مغموم شد و برای مرگ سربازان مازندرانی و طالشی سرودی خواند و این همان سرودی است که در ادوار بعد در مراسم موسوم به ‘مرگ سیاوش’ خوانده می شد.”
این مراسم هنوز هم در بین بسیاری از طوایف ایرانی وجود دارد و بنام سوگ سیاوشان” یا سووشون” معروف است و بقایای این آئین قدیمی حتی در مراسم آئینی ایران بعد از اسلام نیز دیده می شود.
از دوران هخامنشی سازهایی باقیمانده است از آن جمله می تواند به کرنا، نی، شیپور، (نوعی ساز ضربی)، درای و سنج اشاره کرد.
در سال ۱۳۳۶ هجری شمسی در کاوشهای تخت جمشید در حول و حوش آرامگاه اردشیر سوم هخامنشی، یک شیپور فی به طول ۱۲۰ سانتی متر به دست آمد که شبیه کرنای است.
قطر دهنه آن ۵۰ سانتیمتر و جزو سازهای جنگی محسوب می شود.
اما نوع دیگری از موسیقی بنام مجلسی نیز در آن روزگار مرسوم بوده است.
موسیقی مجلسی یا همان بزمی از دیر باز در تمدن ایران وجود داشته است.
آوازهای فراغت، سرودهای شادی و سرور، در جلسات بزم بکار می رفت و سازهای ویژه و شیوه اجرای خاص خود را داشت.
گزنوفون و هرودوت هر دو از این نوع موسیقی نام برده اند و دیگر مورخ یونانی آتنه” در این باره نوشته است که:
در جشن مهرگان که در حضور شاهنشاه هخامنشی برگزار می شد، نوازندگان و خوانندگان با اجرای برنامه هایی در مجلس شرکت می کردند و خوانندگان و نوازندگان در آن جشن ها سهم اساسی داشتند.”
هرودوت از وجود تعداد زیادی موسیقیدان در عصر هخامنشی یاد می کند و می نویسد که آنها در دربار نیز زندگی می کردند و در روزهای جشن همچون مهرگان، سده، نوروز و … به دربار خوانده می شدند و شادی و سرور برپا می کردند.
گزنوفون نیز می نویسد:
کورش برای کیاخسار تعدادی از موسیقیدان ها را برگزید … اسکندر مقدونی از خزانه کورش ۳۲۰ فقره اسب و آلات موسیقی را بدست آورد …”
و جالب اینجاست که در سفرنامه فیثاغورث نیز به مراسم تاجگذاری داریوش اشاره شده است:
حدود ۳۶۰ دختر خنیاگر (نوازنده یا خواننده) به آوزاخوانی و نوازندگی می پرداختند.”
آنچه که بیش از همه برای بررسی موسیقی جنوب بخصوص هرمزگان حائز اهمیت به نظر میآید، ترکیب جمعیتی این منطقه است.
در این منطقه به جز ساکنان محلی، تیرههای دیگری از جمله مهاجرین بسیار قدیمی آفریقایی نیز زندگی میکنند.
موسیقی کرانههای جنوب ایران، بخصوص آواز بندری به باور برخی از
شناسندگان، با موسیقی بومیان آفریقایی پیوندی ژرف و ریشه دار یافته است.
موسیقی به صورتهای مختلف در هرمزگان به اجرا در میآید که برخی از آنها را میتوان نام برد:
بندری:
مشهورترین شیوه اجرای موسیقی در جنوب است که بسیار شبیه موسیقی آفریقایی و
متأثر از موسیقی مهاجران آفریقایی به جنوب ایران است.
موزیکی شاد و ریتمدار است.
این موسیقی با استفاده از سازهای کوبهای تومبا، تمپو و نی انبان که یک ساز بادی است و در مراسمهای شاد و عروسیها نواخته میشود.
سبالو: یکی از فرمهای معمول در موسیقی محلی استان هرمزگان و بوشهر سبالو است.
آوازی است که با دایره همراه میشود و به وسیلهی خوانندگانی که دایره وار کنار هم مینشینند، اجرا میشود.
خوانندگان هم زمان با اجرای سبالو، شانههای خود را به طرف راست و چپ حرکت
میدهند. رقص و موسیقی سبالو هم متأثر از موسیقی آفریقایی است.
یزله: یکی دیگر از فرمهای رواج یافته یزله است که به وسیله گروهی از خوانندگان غیرحرفهای اجرا میشود و فقط با دست زدن همراه است.
در این موسیقی، ملودی بیش از همه حائز اهمیت است و به متن چندان اهمیتی داده نمیشود.
این فرم از موسیقی جنوب ایران یکی ازفرم هایی است که در مراسم عزاداری از آن استفاده شده و با ی همراه است.
لیوا: این موسیقی که در هرمزگان رایج است، برای شادمانی نواخته میشود و با رقص همراه است.
نوعی از اجرای موسیقی بندری بوده که از موسیقی عربی و آفریقایی به خصوص سواحل زنگبار متأثر شده و به این دیار آمده است.
در این نوع اجرای موسیقی از دهلهای بزرگ و کوچک هم، چون پیپه (Pipa)، جفه
(Joffa)، پونکه (Punka) و تویری (Tovairi) استفاده میشود.
این موسیقی بیشتر در مراسم شادی اجرا شده و با رقص فردی و جمعی با ریتمهای خاص اجرا میشود.
موسیقیزار: مراسم آیینی زار یکی از رمزآلودترین و در عین حال پیچیدهترین موسیقیهای ایران است.
در این مراسم از سازهای مختلفی استفاده میشود که یکی از این سازها تبیره یا تنبوره نام دارد.
این ساز فقط توسط بابا زار» یا شخص دیگری که او اجازه دهد؛ نواخته میشود.
مضراب این ساز از شاخ گاو یا گوسفندی که برای اجرای مراسم قربانی شده، ساخته میشود.
زار اساسا مراسمی درمانی است که به باور مردم آنجا باعث می شود، جن از بدن فرد جن زده خارج شود.
در این مراسم که با نام سار» در سومالی نیز وجود دارد، فردی به نام بابازار یا مامازار هدایت مراسم را بر عهده دارد.
در موسیقی زار از ساز تنبوره، سازهای کوبهای دهل، دمام و دیره و همچنین آواز استفاده میشود.
رقص ازوا: در روزهای عید قربان، عید فطر و خصوصاً در عروسیها، عدهای از ناخداها، جاشوها و ماهی گیران قشمی با ساز و دهل و طبلهای بزرگ به کوچهها و خیابانها و میدانهای شهر آمده و به علامت شادی و خوشحالی در حال نواختن طبلها، به رقص و پای کوبی میپردازند.
نیمه خوانی: نیمه موسیقی دریانوردان است.
این موسیقی به هنگام کار در دریا اجرا میشود. در نیمه یک تکخوان با گروهی
از هم سرایان آوازهایی را میخوانند که در ستایش دریا است.
چاووشی: چاووشی را هنگام بدرقه یا در زمان استقبال از زائران میخوانند.
چاووشی همچنین در شب سوم محرم، شب عاشورا یا اربعین در میان نوحه (واحد) و هنگام کارهای ساختمانی و… نیز خوانده میشود.
بهطور کلی زمانی که نیاز به تقویت روحیه جمع باشد، آواز چاووشی خوانده میشود.
چاووشی گاه بهصورت مبادله آواز میان ۲ یا چند نفر خوانده میشود. خوانندگان چاووشی باید از صدایی رسا برخوردار باشند.
شروه: نوعی دوبیتی خوانی و آوازی غمگین دشتستانی است که به زبان محلی اجرا میشود.
شاهنامه خوانی: در محفلهای شبانه با آوازهای خاص خوانده میشود.
خیام خوانی: با متری مشخص و به صورت ریتمیک با همراهی ضرب و دایره اجرا میشود.
مردم جنوب به خیام خوانی و اینکه تا این اندازه در موسیقی این منطقه جریان دارد افتخار میکنند.
از هر فرد بومی جنوبیای که بخواهید یک شعر بخواند، فاقد شک از اشعار خیام استفاده میکن
از دیگر آیینهای مردم استان هرمزگان؛ رقصهایی است، که ظاهراً برای دفع بعضی بادها و درمان بیماران سودمند است.
باورهای مربوط به بادهای زار، از راه اتیوپی (حبشه) در سرزمینهای اسلامی،
راه یافته و باورهایی همانند آن چه که در ایران وجود دارد، در مصر،
عربستان و عمان نیز زیر عنوان زار» دیده میشود.
مسلمانان و مسیحیان
اتیوپی، بر این باور هستند که زار» از جمله ارواح خبیثهای است که در
رودها و چشمهها به سر میبرند و گاه در کالبد انسانها نیز وارد میشوند و
انجام پارهای مراسم به ویژه رقصهای گوناگون، این ارواح را مجبور به ترک
کالبد انسان میکند.
این کار بیشتر توسط زنی انجام میشود، و مراسم چند شبانه روز به درازا میکشد.
رقص همراه با صدای طبلهای کوچک و بزرگ است.
در سومالی نیز همین رقص به نام سار» وجود دارد.
یکی از اصطلاحات رایج در موسیقی گام است.
برای هر کسی که بخواهد با آلات موسیقی قطعاتی را اجرا کند یا به آهنگ سازی تمایل دارد، شناختن گام و دانستن در مورد آن لازم است.
آگاهی داشتن در مورد گام در موسیقی ما را به شناخت بهتر دیگر مفاهیم و اصطلاحات موسیقی مانند آکورد کمک میکند.
اما معنی گام موسیقی چیست؟
گام
در موسیقی عبارت است از توالی پی در پی نت ها که از نت تنیک آغاز شده تا
به همان نت در اکتاو بعدی برسد؛ چه بالا رونده چه پایین رونده.
در حقیقت گام عبارت است از تعدادی اصوات پی در پی که با فاصلههای معین و حساب شده به دنبال هم قرار گیرند.
به عبارت دیگر گام موسیقی توالی چند نت موسیقی است که با هم فاصلهای مشخص دارند و آخرین نت، هنگام بالایی نت اول است.
بنابراین در هر گام، آنچه اهمیت دارد تعداد اصوات پیاپی و نیز فاصلهی میان آنهاست و این عوامل است که نوع گام را تعیین میکند.
اصوات معین و پی در پی را درجهی گام مینامند.
انواع گام موسیقی به دو گروه کلی تقسیم میشوند:
گامهای کروماتیک
گامهای دیاتونیک
با
آغاز از هر نت به فاصلههای نیم پردهای (هم کروماتیک و هم دیاتونیک)
درجهها را طی کرده، به تدریج بالا میرود تا در صوت سیزدهم به هنگام صوت
آغاز برسد.
در گام کروماتیک فاصلهی میان درجهها همه برابر نیم پرده هستند
و میان نتهای آغاز و پایان گام که به فاصلهی یک هنگام از یکدیگر قرار دارند یازده نت و دوازده نیم پرده وجود دارد.
گام موسیقی کروماتیک خود بر دو گونه است
کروماتیک ملودیک
دو سی لادیز لا سل دیز سل فادیز فا می ردیز ر دودیز دو
کروماتیک هارمونیک
دو سی سی بمل لا لابمل سل فادیز فا می می بمل ر ربمل دو
تفاوت این دو در انتخاب نشانههای دیز و بمل برای نیم پردهای کردن فواصل یک پرده است.
در گونهی کروماتیک ملودیک، از یک نت به نت بعد (به فاصلهی یک پرده)، ابتدا نیم پردهی کروماتیک و سپس نیم پردهی دیاتونیک میآید.
در حالی که در گونهی کروماتیک هارمونیک ترتیب نیم پردهها عکس آن است.
به دو دسته تقسیم میشود.
۱. از گامهایی تشکیل شده است که به جای یکی از فاصلههای پرده یا نیم پرده (و گاه یک پرده و نیم)، یا در کنار این دو گونه فاصله، فاصله(ها)ی دیگری میان درجههای خود دارا باشند. (امروزه این دسته از گامها در موسیقی غربی متروک شدهاند).
۲. آن دسته از گامها را شامل میشود که فاصلهی میان درجههای متوالی آنها از فاصلههای دو گانهی پرده و نیم پرده تشکیل یافته باشد؛ که خود به دو دستهی ماژور و مینور تقسیم میشوند.
گامهای دیاتوتیک بزرگ (ماژور)
این
گام با احتساب نت همنام آخر، هشت نت دارد و فاصلههای میان درجههای
متوالی، متشکل از پنج پرده و دو نیم پرده بر اساس الگوی زیر تنظیم شده است.
از چپ به راست خوانده شود:
در گام دیاتونیک بزرگ ردیف فاصلههای میان درجهای همواره تغییر ناپذیر باقی میماند،
به این معنی که هر گاه جای پردهها و نیم پردهها تغییر کند، ممکن است که الگوی به دست آمده دیگر متعلق به این گام نباشد.
گامهای دیاتونیک کوچک (مینور)
مینور تئوریک یا طبیعی: این گام با احتساب نت همنام آخر، هشت نت دارد و فاصلههای میان درجههای متوالی، متشکل از پنج پرده و دو نیم پرده بر اساس الگوی زیر تنظیم شده است.
مینورملودیک: این گام با احتساب نت همنام آخر، هشت نت دارد و فاصلههای میان درجههای متوالی، متشکل از پنج پرده و دو نیم پرده بر اساس الگوی زیر تنظیم شده است.
مینور هارمونیک: این گام با احتساب نت همنام آخر، هشت نت دارد و فاصلههای میان درجههای متوالی، متشکل ازسه پرده وسه نیم پرده و یک یک ونیم پرده بر اساس الگوی زیر تنظیم شده است.
سینتی سایزرها از تکنولوژی ها و الگوریتمهای مختلفی جهت تولید صدا استفاده می کنند که به این ترتیب به چند دسته تقسیم بندی می شوند:
سنترآنالوگ (Analog Synthesis):
سنترآنالوگ قدیمیترین تکنولوژی بهکار رفته در سینتیسایزرها که تا حدود ۱۹۸۰ بر موسیقی الکترونیک سیطره داشت –
آمیزهای از صداهای پیچیده را که به کمک فیلترهای صوتی پرداخت شده است بهکار میگیرد.
این
تکنولوژی نیز، مانند هر تکنولوژی آنالوگ، مبتنی بر ارائه دادهها بهصورت
مقادیر سنجشپذیر فیزیکی – در این مورد، مشخصههای فیزیکی امواج صوتی –
است.
سنتز دیجیتال مدولاسیون فرکانس توسط جان چاونینگ ابداع شد و
امتیاز آن را کمپانی یاماها خریداری کرد و از آن پس در سازهای الکترونیک
یاماها بهکار رفته است.
این تکنولوژی نیز مانند دیگر تکنولوژیهای
دیجیتال (رقمی) مبتنی بر ارائه مقادیر فیزیکی – در این مورد، مختصات نقاط
منحنیهای صوتی – بهصورت عدد است.
subtractive synthesis یا سینتیسایزر با الگوریتم کاهنده :
بر مبنای فیلترینگ هارمونیکهای غنی فرمهای موج صوتی پایه گذاری شده اند.
از این نمونه میتوان به Moog synthesizer اشاره نمود .
additive synthesis یا سینتیسایزر با الگوریتم افزاینده :
برای ساختن صدا از افزودن هارمونیکهای وابسته به فرم موج اولیه استفاده میکند.
از معروفترین این نمونه میتوان به ارگ هاموند Hammond organ اشاره نمود.
این سینتیسایزرها پایه اصلی سینتیسایزرهای ویوتیبل محسوب می شوند .
wavetable synthesis :
بر اساس تولید صدا از تکثیر متناوب یک موج مستقل دایره ای عمل می نمایند.
frequency modulation synthesis :
از وارد کردن دو دسیگنال کوچک جنراتور برای ساخت یک صدا استفاده می نماید.
phase distortion synthesis :
یک روش تولید صدا در Casio CZ synthesizers می باشد .
Granular synthesis :
یک گونه از سینتی سایزر است که پایه آن دستکاری نمونه های اسلایس خیلی کوچک می باشد.
physical modeling synthesis :
سینتی سایزری است تشکیل شده از یک گروه معادل و هم الگوریتم بر ایجاد صداهایی معادل سازهای واقعی.
sample-based synthesis :
سورس این نوع سینتی سایزر همان صدای ضبط شده از یک ساز واقعی است که به
صورت دیجیتال کدگذاری شده با سرعت و فرمهای مختلفی برای ایجاد صداهای
گوناگون مورد استفاده واقع می شود.
دستگاه
سه گاه یکی از هفت دستگاه موسیقی ایرانی است. این دستگاه تقریباً در همه
کشور های اسلامی متداول است ولی ریشه کاملا ایرانی دارد.
دستگاه سه گاه در میان ترک ها خیلی رایج است و آن ها در خواندن آواز در دستگاه سه گاه مهارت زیادی دارند.
اما فارسی زبانان آن را طور دیگری می خوانند.
آشنایی با دستگاه سه گاه
موسیقی
ایرانی دارای هفت دستگاه با نامهای شور، سه گاه، همایون، چهارگاه، نوا،
راست پنجگاه، ماهور و پنج آواز به نامهای ابوعطا، بیات ترک، افشاری، دشتی،
اصفهان است.
یکی از علتهای این طبقهبندی تفاوت در حالات شنیداری و
احساسی متفاوت یا متمایزی است که شنونده با شنیدن هرکدام از این دستگاهها
یا آوازها احساس میکند.
یکی از دلایل اصلی ایجاد این حالات متفاوت در
شنونده، کوک متفاوت در ساز است و عامل اصلی دیگر آن، غالب بودن اجرا و
بیان و تاکید یک نت خاص هنگام اجراست.
قبل از بررسی و معرفی دستگاه سه گاه بهتر است با کلمه دستگاه در موسیقی بیشتر آشنا شویم.
در کتابهای قدیمی موسیقی ایرانی به کلمات یگاه، دوگاه، سه گاه، چهارگاه و پنجگاه بسیار اشاره شده است.
دستگاه سه گاه نیز همان طور که از نامش پیداست، یکی از نغمههای قدیمی ایران است.
بعضی این آواز را مخصوص ترکها میدانند، از طرفی دیگر این آواز میان اهالی آذربایجان و قفقاز نیز متداول است.
سه گاه دارای فراز و فرودهای جالبی است در گوشهای مانند درآمد” کاملا
محکم و قوی و در عین حال ظریف است و در گوشهای مانند مویه” حزن و اندوه
فراوان دارد، گویی که بچهای ناله کرده و ذجه میزند؛
در گوشهای مانند مخالف” هم علاوه بر حزن پنهان دارای صلابت و قدرت است و نوعی التماس توام با وقار در برابر معشوق را نشان میدهد.
دستگاه سهگاه، بیشتر برای بیان احساس غم و اندوه توام با امیدواری، مناسب است.
نغمههای آوازی موجود در سهگاه، بسیار غم انگیز هستند، در آن حد که
نالههای جانسوز آن به عمق وجود آدمی نفوذ کرده و بنیاد آن را از جا
میکند.
حال و هوای دستگاه سه گاه راز و نیاز عاشقان دور از هم یا بیچارگی بینوایان را بیان میکند.
بعضی از آوازهای سه گاه علاوه بر حالت حزن و اندوه حالتی حماسی به خود میگیرد که شعرهای این گوشه را معمولاً از اشعار شاهنامه انتخاب میکنند (مانند گوشه رجز).
قابل ذکر است که نغمههای شاد فراوانی نیز در این دستگاه ساخته و اجرا شدهاند که میتوان به آهنگ گل اومد بهار اومد» ساخته مجید وفادار با شعری از بیژن ترقی اشاره کرد.
باید خاطرنشان کرد که حالت این دستگاه در همه جا ثابت نیست و بهویژه در گوشه مخالف»، حال و هوایی بسیار باشکوه دارد.
برای ساختن گام سه گاه باید درجه پنجم گام شور را ربع پرده کم کنیم، در آن صورت وارد گام سه گاه میشویم.
فرض کنید ما در شور در نت لا” هستیم، اگر درجه پنجم را که نت می” است
تبدیل به می کرن” کنیم، ملودی ما حالتی پیدا میکند که آن را سه گاه
مینامند.
سه گاه گامی مستقل دارد که نه به گام بزرگ و کوچک شبیه است و نه با شور و همایون ارتباط دارد.
این گام دارای دانگهای نامساوی است.
از آنجا که تناسب فواصل درجات سه گاه با درجات گام چهارگاه تا حدودی مساوی
است؛ لذا اغلب گوشههای معروف چهار گاه در سه گاه نیز نواخته میشوند. مثل
گوشههای زابل، حصار، مخالف، مغلوب و مویه.
درجات مهم گام سه گاه عبارتند از: درجه یک (تونیک)، درجه سوم (شاهد) و درجه پنجم (نمایان) که درجه سوم مهمتر از بقیه درجات است.
درآمد: معمولاً همه دستگاهها با گوشهای به نام درآمد که نشاندهنده حالت دستگاه است شروع میشوند که نوازنده و خواننده را برای ورود به حال و هوای دستگاه آماده میکند. به همین دلیل نام دیگر آن گشایش» است. نت شاهد درآمد همان درجه اول گام است.
زابل: گوشه زابل بر درجه سوم گام تاکید دارد. به عبارت دیگر نت شاهد آن درجه سوم است. از گوشه زابل این دستگاه به راحتی میتوان به آواز افشاری و گوشه شهناز شور رسید.
مویه: گوشه مویه بر درجه پنجم گام تاکید میکند و حالتی مانند شور دارد.
مخالف: گوشه مخالف، بر درجه ششم گام تاکید دارد و حالت آن با دیگر گوشههای سهگاه متفاوت است. میتوان از این گوشه برای مرکب خوانی به اصفهان نیز استفاده کرد.
دستگاه ماهور به علت زیاد بودن تعداد گوشههای آن یکی از گستردهترین دستگاهها است که حدودا شامل ۵۰ گوشه میشود.
به همین دلیل این دستگاه در هر سه بخش صدایی بم، میانی و زیر میتواند اجرا شود.
همچنین به دلیل تنوع تعداد گوشهها با این دستگاه میتوان به دستگاههای دیگر وارد شد و باز به ماهور بازگشت.
دستگاه ماهور به دلیل ملودی روان و شادش در جشنها و اعیاد نواخته میشود.
با شنیدن گوشههای این دستگاه ابهت و شوکت به شنونده القا میشود.
همچنین حس شجاعت و دلیری دارد.
حس و حال این دستگاه به قطعات موسیقی فرنگی نزدیک است و در قشر جوان طرفداران زیادی دارد.
در مجموع میتوان گفت دستگاه ماهور شاد و پرانرژی است و برای ساخت
مارشهای پرشور و هیجان بسیار مناسب است و به نوعی به انسان حس شروع و حرکت
میدهد.
گام ماهور دقیقا همانند گام ماژور غربی است.
به عنوان مثال سرکلید ماهور دو همانند دو ماژور میباشد.
ویژگیهای گام ماهور
درجات گام ماهور با گام ماژور یکسان است.
گام ماهور دارای دانگهای مساوی است:
دانگ اول: پرده – پرده – نیم پرده
دانگ دوم: پرده – پرده – نیم پرده
گوشههای مهم دستگاه ماهور
درآمد: نت شاهد درجه اول است.
گشایش: نت شاهد درجه دوم ماهور است.
حصار: نت شاهد درجه چهارم ماهور است.
فیلی: نت شاهد درجه پنجم ماهور است.
خاوران: نت شاهد درجه ششم ماهور است. گوشه خاوران اغلب با یک کرشمه شروع میشود.
شکسته: نت شاهد درجه پنجم است و با این گوشه میتوان وارد دستگاه شور شد. وارد شوری میشویم که نسبت به ماهور در درجه دوم قرار دارد؛ مثلا اگر ماهور دو” میزنیم وارد شور ر” میشویم (دو، ر)
دلکش: نت شاهد درجه پنجم است و با این گوشه میتوان وارد دستگاه شور شد. در این گوشه درجه ۶ ربع پرده و درجه ۷ نیم پرده کاهش پیدا میکند.
راک: نت شاهد درجه اول است. به واسطهی این گوشه میتوان با همان نت شاهد وارد اصفهان شد. مثلا اگر ماهور دو” میزنیم وارد اصفهان دو” میشویم.
عراق: نت شاهد درجه اول است، ولی در اکتاو بالا. تفاوتی که با درآمد دارد این است که گاهی اوقات در عراق درجه هفتم نیم پرده کم میشود.
درباره این سایت